Cięcie plazmą a cięcie palnikiem gazowym. Porównanie

Wykonanie elementów metalowych zwykle wiąże się z koniecznością odpowiedniego przygotowania materiału, który będzie poddawany dalszej obróbce. Do najważniejszych i najczęściej realizowanych operacji należy uzyskanie komponentów o właściwej geometrii i wymiarach. Metodą używaną w tym celu powszechnie jest cięcie blach, prętów czy innego rodzaju wyrobów hutniczych lub półproduktów. W zależności od spodziewanego rezultatu można skorzystać z rozmaitych metod cięcia. Do chętnie używanych zalicza się różne odmiany cięcia termicznego, w tym cięcie plazmą oraz cięcie gazowe. Przyjrzyjmy się im nieco bliżej.

Co trzeba wiedzieć o cięciu gazowym?

Cięcie gazowe, określane również jako cięcie tlenem polega na rozgrzaniu materiału do temperatury zapłonu, a następnie usuwaniu upłynnionego metalu z powstającej szczeliny za sprawą odpowiedniego ciśnienia podawanego strumienia. Używany tlen jest mieszany z gazem palnym, który odpowiada za zainicjowanie i podtrzymywanie spalania. Zwykle jest to acetylen albo propan-butan. Zaletą cięcia tlenowego jest możliwość pracy z materiałem o znacznej grubości, ukosowania oraz łatwej automatyzacji. Minusem będzie szeroka strefa oddziaływania termicznego i stosunkowo niska precyzja oraz niezbyt wysoka prędkość całej operacji.

Jak wygląda cięcie plazmą?

Cięcie plazmą polega na topieniu i wyrzucaniu metalu ze szczeliny cięcia za sprawą zastosowania strumienia plazmy, powstającego dzięki łukowi elektrycznemu osiągającemu bardzo wysoką temperaturę oraz zjonizowanemu gazowi. Jego strumień pozwala na wyrzucanie nadtopionego metalu ze strefy cięcia. Do wytworzenia plazmy używane jest powietrze albo argon, azot, wodór czy dwutlenek węgla. Możliwe jest też zastosowanie mieszanki argonu z helem albo wodorem. Cięcie plazmą jest wykonalne w przypadku stali węglowej i stali stopowych, aluminium i miedzi oraz ich stopów, jak również żeliwa. Plusem tej technologii jest wysoka precyzja i możliwość stosowania przy materiałach o niewielkiej grubości.